Ένα ρεσιτάλ καταστολής δόθηκε στο τριήμερο του πολυτεχνείου αλλά και στην επέτειο της κρατικής δολοφονίας του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου με στρατιωτικοποιημένες ομάδες της αστυνομίας συνοδευόμενες από θωρακισμένα οχήματα-αύρες να έχουν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Οι επιθέσεις, οι ξυλοδαρμοί και οι εκατοντάδες συλλήψεις ήταν ταυτόχρονα δείγμα και οιωνός για την πραγματικότητα με την οποία ερχόμαστε και θα έρθουμε αντιμέτωποι στην προσπάθεια μας διεκδικήσουμε τα αυτονόητα. Η επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εξοντωτική ρουτίνα σπίτι-δουλειά-σχολή-σπίτι, ο εκβιασμός του ενοικίου και η συνεχής καταστολή ήταν κομμάτια της καθημερινότητας μας από πάντα. Μιας καθημερινότητας που μόνο τον κατήφορο παίρνει, ειδικά με πρόφαση την διαχείριση της πανδημίας. Απολύσεις με το σωρό, θέσπιση 10ωρου, περιστολή ελευθεριών καθώς και η ασύμμετρη ένταση της καταστολής, είναι μερικά ακόμα παραδείγματα που δίνουν νόημα στη φράση “υποτίμηση των ζωών μας”. Η υποτίμηση αυτή δεν θα μπορούσε να μην αφορά και το σύγχρονο πανεπιστήμιο ως ένα ακόμη πεδίο ταξικού ανταγωνισμού. Η άμισθη εργασία μεταπτυχιακών/διδακτορικών, οι εργασιακές σχέσεις διοικητικού προσωπικού, η μακρά εργασιακή ιστορία των καθαριστριών σε συνθήκες γαλέρας και η υπερεντατικοποιημένη διαδικασία της φοίτησης, ειδικά αν συνδυάζεται με ταυτόχρονη εργασία, καθιστούν την ζωή στο πανεπιστήμιο ανυπόφορη. Όμως, αυτή δεν παραμένει ανυπόφορη γιατί απλά κάποιοι “κακοί τύποι” δεν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, αλλά γιατί υπό αυτές τις συνθήκες μεγιστοποιούνται τα κέρδη τους. Η δυσφορία φέρνει αντιδράσεις που απειλούν αυτά τα κέρδη οπότε η πρόληψη και η καταστολή τους είναι φυσικό και επόμενο.
ankara escort
balgat escort
çankaya escort
çebeci escort
demetevler escort
dikmen escort
eryaman escort
esat escort
etlik escort
keçiören escort
kızılay escort
kolej escort
rus escort
sincan escort
yenimahalle escort
alanya escort
Βιώνουμε δηλαδή ένα σύνολο καταπιέσεων που με το πέρασμα των καιρών όλο και εντείνονται. Στην περίπτωση του ΕΚΠΑ, οι καταγγελίες για ληγμένες ή μη ανανεωμένες συμβάσεις εργασίας πάνε και έρχονται. Υπάρχουν εργαζόμενες που δουλεύουν συχνά χωρίς συμβάσεις για κάποια χρονικά διαστήματα με αποτέλεσμα οι υποχρεώσεις ασφάλισης, μίσθωσης και περίθαλψης του πανεπιστημίου-εργοδότη να είναι στον αέρα. Οι καθαρίστριες από την άλλη υπάγονται κάθε φορά σε διαφορετικό εργοδότη, πότε στο ίδιο το πανεπιστήμιο, πότε σε εργολαβίες. Όταν υπάγονται στο πανεπιστήμιο, αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα με τους διοικητικούς, καθώς υπήρχαν περίοδοι που πληρωνόντουσαν μήνα παρά μήνα, χωρίς το πανεπιστήμιο να τους παρέχει τα απαραίτητα μέσα προστασίας. Στην περίπτωση των εργολαβιών, με τελευταία την my services του μακαρίτη αρχιμαφιόζου Ι. Μακρή, πέρα από το ότι εργάζονταν σε άθλιες συνθήκες για πενιχρούς μισθούς, κάθε απόπειρα αντίδρασης μπορούσε να βρεθεί αντιμέτωπη με μαφιόζικες πρακτικές. Συμπληρωματικά, η υπο-στελέχωση του πανεπιστημίου από κάθε λογής εργαζομένους, σημαίνει ότι οι υπάρχοντες πρέπει να διαχειριστούν πολλαπλάσιο φόρτο εργασίας.
Όσον αφορά τους φοιτητές, την ίδια ώρα που παλεύουμε να ξεμπερδέψουμε με τις σχολές μας, ειδικά αν εργαζόμαστε όπως αναγκαζόμαστε να κάνουμε στην πλειονότητα μας, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την απειλή του ανώτατου ορίου σπουδών. Μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί παρέχουν φθηνή και πολλές φορές απλήρωτη εργασία, ενώ παράλληλα ξοδεύονται πόσα λεφτά για ερευνητικά για τον στρατό και την αστυνομία με σκοπό τον καλύτερο έλεγχο και καταστολή μας. Εστιακοί φοιτητές μόλις πριν λίγους μήνες απειλούνταν ότι θα πεταχτούν έξω από τα σπίτια τους καθώς το κράτος ανακοίνωσε πως οι εστίες θα εκκενωθούν λόγω covid. Άσχετο το γεγονός βέβαια πως οι εστίες είναι από καιρό παραμελημένες αφού δεν παρέχεται θέρμανση το χειμώνα, ίντερνετ, μάλιστα εν μέσω τηλεκπαίδευσης, και κλείνουν χρόνο με το χρόνο αφήνοντας κόσμο στο δρόμο.
Κάθε απάντηση μας σε αυτή την καθημερινή βία συναντά την καταστολή του κράτους. Στο πανεπιστήμιο την βλέπουμε συνεχώς να αναπτύσσεται και να προωθείται μέσω μιας γενικευμένης αναδιάρθρωσης, έτσι ώστε το τελευταίο να συντονιστεί ακόμα περισσότερο με τις ανάγκες των αφεντικών που συνεχώς αναβαθμίζονται. Ως φυσικό επακόλουθο μετά την κατάργηση του ασύλου, στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης γίνεται εισήγηση για πανεπιστημιακή αστυνομία, κάμερες, κάρτες εισόδου, face-control που έρχονται για να μας κολλήσουν με την πλάτη στον τοίχο. Για να το πούμε απλά, όποιος νιώθει ασφάλεια στο ότι τα παραπάνω έρχονται για τον “κακό μπαμπούλα” στις σχολές, έχει ήδη υποσκάψει τους αγώνες που πιθανόν να επιδιώξει μόλις δει τα σκούρα να έρχονται.
Το πανεπιστήμιο για μας συν τοις άλλοις αποτελεί έναν τόπο συνάντησης μεγάλης μερίδας των από τα κάτω. Συγκεκριμένα στην Πανεπιστημιούπολη του ΕΚΠΑ μαζευόμαστε καθημερινά φοιτητές, εργαζόμενες και κάτοικοι των γύρω περιοχών, κοινωνικοποιούμαστε, συζητάμε, μοιραζόμαστε σκέψεις και πολιτικοποιούμε τα βιώματα μας. Επίσης, χώροι του πανεπιστημίου χρησιμοποιούνται διαχρονικά από το ανταγωνιστικό κίνημα για να στεγαστούν οι πολιτικές του διαδικασίες (συνελεύσεις, εκδηλώσεις κλπ). Έτσι οποιαδήποτε διαδικασία η οποία δεν σχετίζεται άμεσα με το έργο του πανεπιστημίου, κινδυνεύει να ποινικοποιηθεί. Σύμφωνα με τον τύπο η πανεπιστημιακή αστυνομία θα είναι σώμα που υπάγεται και θα εκπαιδευτεί από την ΕΛ.ΑΣ, ύστερα από φαστ τρακ διαδικασία πρόσληψης παρόμοια με των ειδικών φρουρών του 2019. Το σώμα αυτό φαίνεται πως θα είναι εξοπλισμένο με γκλοπ και χειροπέδες, επίσης θα μπορεί να κάνει προανάκριση και να συντάσσει δικογραφίες. Όλα αυτά θα αφορούν ακόμα και αντιγραφές, με ποινές που φτάνουν μέχρι τις διαγραφές φοιτητών. Προβλέπεται περίφραξη των πανεπιστημιουπόλεων και είσοδος σε αυτές μόνο με υποχρεωτικό έλεγχο. Έτσι συρρικνώνεται η ιδιότητα του πανεπιστημίου ως δημόσιος χώρος και ενισχύεται η περεταίρω αποστείρωση του.
Για όλους αυτούς του λόγους -κι ακόμα περισσότερους- ως σχήμα το οποίο δραστηριοποιείται και παρεμβαίνει στις σχολές, θέλουμε να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας μαζί με κόσμο που εργάζεται, φοιτά και δραστηριοποιείται στην Πανεπιστημιούπολη. Για αυτό το λόγο καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση όλες και όλους όσους εργάζονται, σπουδάζουν, κατοικούν και δραστηριοποιούνται στην πανεπιστημιούπολη. Ενάντια στο καθεστώς αστυνομοκρατίας, ελέγχου και πειθάρχησης. Ενάντια στην εντατικοποίηση των σπουδών, της εργασίας και των ζωών μας.
Σάββατο 12/12 12:00 στην Α’ ΦΕΠΑ.
*Η συνέλευση θα γίνει σε εξωτερικό ή επαρκώς αεριζόμενο χώρο. Καλούμε τον κόσμο να ντυθεί καλά, να φοράει μάσκες και να διατηρεί κατάλληλες αποστάσεις.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ