Την Πέμπτη 12/11 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου από πρωτοβουλία φοιτητριών, εργαζομένων, ανέργων, μεταναστριών και αγωνιστριών, ενάντια στο lock out, ανοίγοντας παράλληλα ζητήματα που αφορούν την κρατική διαχείριση της πανδημίας. Ο κόσμος παρέμεινε όλη μέρα στον χώρο του Πολυτεχνείου για να διασφαλίσει ότι θα γίνει ο τριήμερος εορτασμός του Πολυτεχνείου χωρίς όμως να προβεί σε κατάληψη του κτηρίου. Παρ’ όλα αυτα η πρόσβαση ήταν ανέφικτη εξ αιτίας του ασφυκτικού αστυνομικού κλοιού που είχε αποκλείσει την περίμετρο. Ταυτόχρονα μια πρωτοβουλία στεκιών και σχημάτων, καθώς και αλληλέγγυοι/ες σύντροφοι και συντρόφισσες από τις σχολές, αναγνωρίζοντας ότι η ευθύνη για την απόφαση του lockout ανήκει στο πρυτανικό συμβούλιο και ειδικά στον πρύτανη Α. Μπουντουβή, προβήκαμε στην κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ. Με αυτόν τον τρόπο θέλαμε να προσθέσουμε με την σειρά μας ακόμα έναν μοχλό πίεσης στον αγώνα ενάντια στην ποινικοποίηση του τριημέρου του Πολυτεχνείου και του επιβεβλημένου lock out, που έρχεται συμπληρωματικά με την ολοένα και εντατικότερη καταστολή. Παράλληλα θέλαμε να δείξουμε την στήριξη και αλληλεγγύη μας στην προσπάθεια της πρωτοβουλίας που είχε παραμείνει στο κάτω Πολυτεχνείο.
Λίγο αφότου έκλεισε το 24ωρο πάνοπλες δυνάμεις καταστολής, MAT, ΔΕΛΤΑ/ΔΡΑΣΗ, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ εκκένωσαν και τους δύο χώρους με αποτέλεσμα να συλληφθούν συνολικά 92 άτομα μεταξύ αυτών και φοιτητές του Φυσικού, του Μαθηματικού και της Πληροφορικής. Στοίβαξαν τους συλληφθέντες και των δύο χώρων, τον έναν πάνω στον άλλον, όσο περίμεναν την μεταφορά τους, μέσα στις κλούβες αλλά και κατά την παραμονή τους στην ΓΑΔΑ σε αίθουσα με ανεπαρκή αερισμό. Ίσως οι selfies που τράβαγαν οι αστυνομικοί της ΔΕΛΤΑ με φόντο τους κρατούμενους να είναι διαφωτιστικές ως προς αυτό. Εδώ είναι κρίσιμο να παραθέσουμε την καταγγελία του συλλόγου μεταπτυχιακών σπουδαστών του ΕΜΠ στην οποία αναφέρεται πως 2 ώρες ύστερα από την αποχώρηση των προσαχθέντων από την πρυτανεία και όσο παρέμενε αποκλεισμένη, ακούγονταν από το εσωτερικό της δυνατοί θόρυβοι και τζάμια να σπάνε. Τα παραπάνω δεν έφτασαν για να κλείσει η μέρα για τον Χρυσοχοίδη καθώς αργότερα έγινε επίθεση στην πλατεία Εξαρχείων, με το πέρας πορείας αλληλεγγύης που ακολούθησε, καθώς όμοια ήταν και η αντιμετώπιση της συγκέντρωσης αλληλεγγύης στην ΓΑΔΑ. Το ξύλο και τις επιπλέον συλλήψεις ακολούθησαν σωρεία προστίμων κατά το δοκούν. Τα κατηγορητήρια, από την άλλη, φαίνεται διαμορφώθηκαν με την καθηγητική μέθοδο του «ανεμιστήρα». Όλα αυτά όμως δεν αποτελούν πολυτέλεια της όμορφης – έχουμε φοίνικες σε πόλη με μεσογειακό κλίμα – πόλης μας, επιθέσεις πραγματοποιήθηκαν και στην Πάτρα και μια μέρα πριν, επιδιώχθηκε η εισβολή στις εστίες του ΑΠΘ ενώ γινόταν η συνέλευση του συλλόγου οικότροφων.
Είναι προφανές ότι οι δύο αυτές κινήσεις κατάφεραν να τσαλακώσουν το κρατικό κύρος που με τις ευχές του πρύτανη διατυμπάνιζε το επερχόμενο lockout και για πρώτη φορά ύστερα από δεκάδες χρόνια, την απαγόρευση της πορείας του πολυτεχνείου. Έτσι η επιστροφή στην κανονικότητα έπρεπε να επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου. Βέβαια αυτά τα σκηνικά, όχι απλά δεν μας είναι ξένα αλλά αποτελούν διαχρονική αντιμετώπιση των κρατικών μηχανισμών απέναντι σε αγωνιζόμενα κομμάτια, πόσο μάλλον τώρα που η εμφάνιση της πανδημίας τους έχει εφοδιάσει με νέες ευκαιρίες για την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας.
Ήδη από το προηγούμενο lock down μαζί με τα κρούσματα είδαμε να ανεβαίνουν και οι αριθμοί των απολυμένων όπως και η διεύρυνση της επισφάλειας και της ελαστικοποίησης του ωραρίου εργασίας. Θεσμοθετήθηκε η εκ περιτροπής εργασία, όπου οι εργαζόμενοι δούλευαν ή δεν δούλευαν ανάλογα με τις ανάγκες των αφεντικών τους, ενώ παράλληλα επιταχύνθηκε η είσοδος της τηλεργασίας στην καθημερινότητα μας. Έτσι πλέον σαν να μην έφταναν τα περιορισμένα ένσημα και οι μισθοί πείνας, ο εργοδότης δεν θα χρειάζεται πλέον να τον απασχολεί στον ίδιο βαθμό το κόστος του ρεύματος, του ενοικίου, των τηλεφώνων κλπ. καθώς αυτά θα επιβαρύνουν, αντικειμενικά πλέον, τους εργαζόμενους. Παράλληλα άλλοι εργασιακοί κλάδοι, όπως οι διανομείς, είδαν την εντατικοποίηση της εργασίας τους να ανεβαίνει κατακόρυφα. Η τηλεργασία παραμένει ένα αρκετά πεπερασμένο ποσοστό της εργασίας στην εποχή του covid19 πράγμα που σημαίνει ότι εκ των πραγμάτων πολλοί ακόμα εργαζόμενοι στοιβάζονται στις δουλειές τους αλλά και στον δρόμο προς αυτές, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου εικόνες ντροπής καταδεικνύουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τις πραγματικές διαθέσεις του κράτους σε σχέση με την πανδημία. Κι όμως τα παραπάνω δεν είναι αρκετά για να αγγίξουν την πραγματική έκταση της κατάστασης. Όσο διαρκεί η απαγόρευση κυκλοφορίας, όπου επιδιώκεται και η απονέκρωση της ικανότητας του κόσμου να βρίσκεται σε κοινά πεδία και να αντιστέκεται, διακυβεύονται κατακτήσεις μέσα από νομοσχέδια που εμπεριέχουν πληθώρα αντεργατικών μέτρων, όπως την θέσπιση του 10ωρου, την δυνατότητα για απλήρωτες υπερωρίες, την δυσχέρεια συνδικαλισμού κλπ. Επιπρόσθετα άνοιξε ο δρόμος για πιο ευέλικτη και ελεύθερη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος μέσα από το αντίστοιχο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο.
Στα πανεπιστήμια η τηλεκπαίδευση ακολούθησε παρόμοια πορεία, με το κόστος φοίτησης, σίτισης, στέγασης να μετακυλίεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα πανεπιστήμια και τους εργολάβους τους, στους ίδιους τους φοιτητές. Με πιο έντονο παράδειγμα την εκδίωξη χιλιάδων φοιτητών από τα σπίτια τους, στις εστίες της ΦΕΠΑ το Μάρτιο και τους οικοτρόφους του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, των οικοτρόφων στο Ηράκλειο μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε πολλές εστίες και εν μέσω τηλεκπαίδευσης δεν υπάρχει σταθερή πρόσβαση στο διαδίκτυο, μαζί με τα υπόλοιπα προβλήματα (ζεστό νερό, θέρμανση, σίτιση κλπ. ) αποτέλεσμα της διαχρονικής παραμέλησής τους από το κράτος. Έτσι είναι προφανές ότι αγώνες εντός των πανεπιστημίων είναι περισσότερο από αναγκαίοι και η καταστολή τους επιδιώκεται πλέον και μέσα από την εισήγηση δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας, καμερών κλπ., που δεν προτάθηκε ούτε όταν εκλάπη εξοπλισμός 100.000 ευρώ από το ΕΜΠ. Αυτά έρχονται επιπρόσθετα με την κατάργηση του ασύλου και την ίδια ώρα που δρομολογούνται οι διαγραφές φοιτητών και η δημιουργία πανεπιστημίων-οάσεων για κάθε λογής επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, σε έναν πειθαρχημένο χώρο όπου οι εργασιακές συνθήκες έχουν υποβαθμιστεί . Διαχρονικά μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί παρήγαγαν άμισθη εργασία, ενώ λοιποί εργαζόμενοι βιώνουν συνθήκες γαλέρας, όσο οι καταγγελίες για ανασφάλιστη εργασία και μη ανανεωμένες συμβάσεις διοικητικών πάνε και έρχονται.
Ο πόλεμος των ευθυνών για την υγειονομική κρίση, μπορεί να συνεχίζεται, παρόλα αυτά στα μάτια μας υπαίτιοι είναι οι θιασώτες του ιδεολογήματος της «ατομικής ευθύνης». Το άνοιγμα του τουρισμού πυροδότησε το δεύτερο κύμα καταφέρνοντας να αποδείξει ότι η περίφημη θωράκιση του συστήματος υγείας αποδείχτηκε ένα φιάσκο. Καμία νέα ΜΕΘ δεν προστέθηκε στις ήδη υπάρχουσες, πέρα από όσες ήταν προορισμένες για διαφορετικά περιστατικά αλλά θα χρησιμοποιηθούν για ασθενείς με κορονοιό. Πράγμα που δεν άργησε να γίνει εμφανές εφόσον στην Θεσσαλονίκη έχουν ήδη αρχίσει να δημοσιεύονται καταγγελίες για επιλογές ασθενών. Ακόμα και καθεστωτικές φωνές αναγνωρίζουν το πρόβλημα του συνωστισμού στα ΜΜΜ, βέβαια διαβεβαιώνουν ότι υπάρχει αδυναμία στην επίλυση του. Χωρίς να έχουμε κάποια πρόθεση να κάνουμε τους λογιστές του κράτους, μπορούμε να υποψιαστούμε ότι η αδυναμία αυτή μπορεί να οφείλεται στο ότι 10.000.000.000 ευρώ θα δοθούν για την αγορά γαλλικών εξοπλιστικών, 22.000.000 για να λαμβάνονται σοβαρά υπόψιν τα κρατικά ραβασάκια στα ΜΜΕ, 2.000.000 για έναν μεγάλο περίπατο που «βγήκε δεν βγήκε», σχεδόν ένα εκατομμύριο για χριστουγεννιάτικα λαμπάκια. Ξεχάσαμε τις συνεχείς προσλήψεις αστυνομικών, που πάνε πακέτο με αγορές νέων οχημάτων, νέων ασπίδων, νέων δακρυγόνων και πάει λέγοντας.
Έτσι εμείς ως σχήμα που δραστηριοποιείται κυρίως στο φυσικομαθηματικό, όχι απλά δεν σκοπεύουμε να αφήσουμε αυτά τα πεδία αγώνα, αλλά με πείσμα και συνέπεια επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε ακόμα περισσότερα. Αν πρόκειται να μιλήσουμε για κατηγορίες που αφορούν την διασπορά της πανδημίας, αυτοί που μας διώκουν μπορούν πρώτα να κοιταχτούν στον καθρέφτη. Πόσο μάλλον το ίδιο το ΕΜΠ που δεν ντράπηκε να τιμήσει την 47η επέτειο του πολυτεχνείου με έναν lock out. Αλλά δεν πέφτουμε από τα σύννεφα αφού το ΕΜΠ δεν ντράπηκε ούτε όταν γέμιζε τα μητρώα του με τα ονόματα πνιγμένων προσφύγων, αφού στεγάζει ερευνητικά προγράμματα (φράχτες, drones κλπ) για ενίσχυση της θανατοπολιτικής του κράτους στο προσφυγικό, προγράμματα μαζικής παρακολούθησης πολιτών (prevision) και περαιτέρω ερευνητικών για τα σώματα ασφαλείας. Φέτος, λοιπόν, στο όνομα του Α. Μπουντουβή και την γραμματεία του, στεφάνι κατέθεσαν ήδη οι δυνάμεις των ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ. Έτσι και εμείς με την σειρά μας σηκώνουμε το γάντι απέναντι στην κρατική καταστολή των αγώνων ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας, νοηματοδοτώντας σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες των από τα κάτω τα περιεχόμενα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου, που το κράτος δεν κατάφερε και δεν θα καταφέρει ποτέ να φιμώσει. Χωρίς να παραγνωρίζουμε την ανάγκη να προστατεύσουμε τα ευάλωτα άτομα της κοινωνικής βάσης, μπορούμε να πούμε με καθαρή συνείδηση:
ΣΤΗΝΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Αυτόνομο Σχήμα ★ ΦυσικοΜαθηματικού