Αφού μαζεύτηκε αρκετός κόσμος κινηθήκαμε προς το γραφείο του προέδρου, όπου και βρισκόταν, για να του απευθυνθούμε για την ασυνέπεια της συγκλήτου (της οποίας είναι μέρος) όσον αφορά τις δεσμεύσεις/υποχρεώσεις της για τις εργασιακές συνθήκες των καθαριστριών. Όταν φτάσαμε στο γραφείο του, που συνδέεται με της γραμματείας, χτυπήσαμε το κουδούνι της εισόδου για να μας ανοίξουνε. Προς έκπληξη μας (not) δεν μας άνοιξε κανείς, ενώ γνωρίζαμε πολύ καλά ότι και η γραμματέας του τμήματος και ο Τετράδης ήταν μέσα. Έτσι συνεχίσαμε να χτυπάμε την πόρτα και τα κουδούνια, μέχρι να ανταποκριθεί κάποιος από αυτούς.
Έτσι γίνεται το θαύμα και ανοίγει την πόρτα ο Πρόεδρος Τετράδης, ο οποίος αντικρίζοντας με πανικό το σύνολο του κόσμου, προσπάθησε να κλείσει βιαίως την πόρτα. Εκείνη την στιγμή κάποιοι φοιτητές πήγαν να κρατήσουν, μάταια, την πόρτα, αφού δεν περίμεναν ότι ο πρόεδρος θα προσπαθήσει να την κλείσει μανιωδώς. Έκπληκτοι για ότι έχει μόλις συμβεί, οι φοιτητές χτύπαγαν την πόρτα και καλούσαν τον Τετράδη να ανοίξει και να αναλάβει τις ευθύνες του και για τις καθαρίστριες αλλά και για την απαράδεκτη συμπεριφορά του.
Μετά από λίγο, και αφού συνεχίσαμε να χτυπάμε τις πόρτες, άνοιξε η γραμματέας, την κλασσική πόρτα της γραμματείας, την οποία και μπλόκαρε με το σώμα της. Ο κόσμος της ζήτησε να αποχωρήσει από την πόρτα για να φτάσει στον πρόεδρο, πράγμα το οποίο η ίδια αρνήθηκε. Η υπομονή, όμως είχε αρχίσει να τελειώνει και μετά από κάποια τριβή, κάποιοι φοιτητές κατάφεραν να μπουν και να ανοίξουν από μέσα την πόρτα που προηγουμένως ο Τετράδης οριακά δεν σφράγισε.
Έτσι όλοι οι μαζεμένοι φοιτητές κατάφεραμε να φτάσουμε στον πρόεδρο και χωρίς να προλάβουμε καλά καλά να ανοίξουμε το στόμα μας, ο Τετράδης μας καλωσόρισε λέγοντας μας να βγάλουμε τον σκασμό και συνέχισε με μια λογοδιάρροια ύβρεων και προσβολών. Για να καταλήξει, ότι μαζί του θα μιλήσουν μόνο “οι εκπρόσωποι των φοιτητών”, δηλαδή το ΔΣ, σε κανονισμένο ραντεβού όταν με το καλό θα μπορεί ο ίδιος. Τα 218€ το μήνα όμως που παίρνουν οι καθαρίστριες ήταν ισχυρότερο κίνητρο στις συνειδήσεις των φοιτητών. Με αρκετή ψυχραιμία για τα όσα είχε περάσει και ακούσει ο κόσμος, του ξεκαθαρίστηκε να ξεχάσει τα ΔΣ και ότι πρέπει να τοποθετηθεί για τις καθαρίστριες, μας απάντησε ότι “στις μπουρδολογίες είμαι καλύτερος” πράγμα που επανέλαβε αρκετές φορές ακόμα. Μη μπορώντας να ανταπεξέλθει στην πίεση των φοιτητών του, μάζεψε τα πράγματα του και εγκατέλειψε το γραφείο του άρον άρον.
Ο Τετράδης δεν χρειάστηκε τελικά να τοποθετηθεί για το κάτεργο που βιώνουν οι καθαρίστριες, με την χρήση του λόγου, το έκανε καλύτερα και με το παραπάνω με τις πράξεις του. Τοποθετήθηκε για τις καθαρίστριες όταν έκλεισε με λύσσα την πόρτα στα μούτρα των φοιτητών του τμήματος του. Μίλησε πολύ καλύτερα όταν μας έλεγε ότι λέει καλύτερες μπούρδες από μας. Πήρε θέση, από το ζεστό του γραφειάκι και την γεμάτη του τσέπη, για τα 200€ το μήνα, για το 4ώρο που δεν έγινε ποτέ 8ωρο, για το φόρτο εργασίας, φεύγοντας από το γραφείο του σαν κυνηγημένος.
Εμείς όμως το επαναλαμβάνουμε και θα το επαναλαμβάνουμε:
οι καθαρίστριες είναι κομμάτι μας και κάθε ήττα για αυτές είναι ήττα και για μας, κάθε νίκη για αυτές είναι νίκη και για μας. Για αυτό δηλώνουμε ξεκάθαρα: Τίποτα δεν τελειώνει εδώ…
Α.Σ.ΦΜΣ