Αφίσα και κείμενο που κολλήθηκαν και μοιράστηκαν στις σχολές μας και στη Φιλοσοφική και Θεολογική σχολή κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής παρέμβασης με αφορμή φασιστικά συνθήματα που βρέθηκαν στους χώρους της Φιλοσοφικής και της Θεολογικής.
ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΕΚΠΑ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΣΧΟΛΗ, ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Σε μια πρωτοφανή κίνηση «γενναιότητας» φασιστικά δίποδα είπαν να αφήσουν το στίγμα τους στη φιλοσοφική και τη θεολογική σχολή ζωγραφίζοντας σβάστικες και γράφοντας συνθήματα. Η απόφαση όλα αυτά να γεννηθούν μέσα στο σαββατοκύριακο που κανείς δεν είναι στις σχολές είναι στρατηγική επιλογή πολύ αποτελεσματική για τη διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας των δημιουργών τους. Αυτό γιατί μάλλον τα μπάσταρδα του χίτλερ δεν ξεχνάνε ότι η παρουσία τους στις σχολές μάς (οργανωμένη ή μη) είναι κάτι παραπάνω από ανεπιθύμητη.
Το παράδοξο είναι ότι ενώ, στην πανεπιστημιούπολη τουλάχιστον, δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτές τις εικόνες, περιβαλλόμαστε από τις ιδέες του φασιστικού μορφώματος. Πολλοί έχουν συνηθίσει να αναγνωρίζουν τον φασισμό πίσω από σβάστικες, μαιάνδρους και ναζιστικούς χαιρετισμούς από φουσκωτούς τύπους, ξεχνώντας ότι αυτά αποτελούν απλά μια προέκταση της έννοιας αυτής. Εντούτοις, το φασισμό μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε σε πολλά στοιχεία αυτής της «καθαγιασμένης» οντότητας που ονομάζεται πανεπιστήμιο. Μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε στην ολοένα και πιο επιθετική εντατικοποίηση των σπουδών μας. Μπορούμε να τον αναγνωρίσουμε στην επιθετική απόπειρα μετά-κύλισης του κόστους φοίτησης και αναπαραγωγής μας στις πλάτες μας. Κρύβεται ύπουλα στην άμισθη εργασία υπό τη μορφή έρευνας μεταπτυχιακών και διδακτορικών φοιτητών για τις ανάγκες της εκάστοτε εργολαβίας που έχει παρεισφρήσει μέσα στο πανεπιστήμιο. Κρύβεται στις συνεργασίες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων για να τις ερευνητικές ανάγκες των μπάτσων και του στρατού (ενδεικτικά παραδείγματα η αγαστή συνεργασία στρατού-frontex-πολυτεχνείου για την ανέγερση του φράχτη του Έβρου, οι θερμικές κάμερες για τη «φύλαξη των συνόρων» κλπ).
Μέσα στις ίδιες τις σχολές το μόρφωμα αυτό διστάζει να βρει οργανωμένο τρόπο και χώρο γιατί όσες φορές το επιχείρησαν λάμβαναν δώρο τα δέοντα από αγωνιστές φοιτητές. Δεν εξαφανίστηκαν όμως σαν ατομικές φιγούρες, παρά κατάφεραν να βρουν καταφύγιο σε συγγενικές πολιτικές ομάδες. Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ φαίνεται να παίρνει τα πρωτεία αυτά, καθώς μόνο άγνωστο δεν είναι ότι εγκολπώνει και θρέφει φασίστες στο εσωτερικό της. Δυστυχώς για αυτούς η ίδια η ιστορία είναι το όπλο μας ενάντια στη βολική, για αυτούς, λήθη. Θυμόμαστε ότι το πρωτοπαλίκαρο της χρυσής αυγής ηλίας κλασιδιάρης ήταν μέλος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στα νεανικά του χρόνια. Θυμόμαστε ότι η ΔΑΠ είναι η παράταξη της νέας δημοκρατίας που τα τάγματα εφόδου της (κένταυροι και rangers, μέλος των οποίων υπήρξε και ο πολύς μειμαράκης) δολοφόνησαν στην Πάτρα των καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα, που ο χουντικός βουλευτής τους Μ. Βορίδης προσπαθούσε να συνετίσει στα νιάτα του «αντιφρονούντες» με την χρήση… τσεκουριού. Ξέρουμε ότι κατά καιρούς εμφανίζονται φασιστικά σύμβολα σε χώρους και στέκια της ΔΑΠ ή φιλικών σε αυτήν ομάδων. Δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη και γνωρίζουμε ότι η εν λόγω παράταξη φέρει σημαντικό μερίδιο πολιτικής ευθύνης για κάθε φασιστική δημόσια «παρέμβαση», όπως αυτή που έγινε μέσα στο σαββατοκύριακο.
Δυστυχώς για τους κάθε λογής φασίστες, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν ξέχασαν την προέλευση του φασισμού και τις υπηρεσίες που προσφέρει στα αφεντικά. Δεν ξέχασαν ότι ο φασισμός είναι η συνθήκη που αυτά τα αφεντικά θα επικαλεστούν κάθε φορά που νιώθουν την εξουσία να γλιστρά μέσα από τα χέρια τους. Οι ίδιοι, βέβαια, ξεχνάνε ότι ειδικά τα πιο πιστά σκυλιά των αφεντικών δεν έχουν καμιά θέση στους χώρους που εμείς υπάρχουμε, ζούμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε. Θα τους το θυμίζουμε συνεχώς και κάθε φορά που θα διεκδικούν κομμάτι από το δημόσιο χώρο θα αντιμετωπίζονται όπως τους αναλογεί. Γιατί κάποιοι δεν υπήρξαν και δε θα υπάρξουν ποτέ πρόθυμοι να προσφέρουν ειρήνη στο φασισμό. Ούτε να μπουν σε διάλογο μαζί του.
Το κείμενο σε pdf