Θέλουμε στέγαση και τη θέλουμε δωρεάν
Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την υποτί- μηση της ζωής μας με δούρειο ίππο την κρίση. Εμείς, σε αυτή την κρίση, δε βλέπουμε τίποτα άλλο από την κα- πιταλιστική αναδιάρθωση. Δηλα- δή, την αύξηση του κέρδους για το κεφάλαιο μέσω της μείωσης των μι- σθών, της ελαστικοποίησης των σχέσε- ων εργασίας, τις απολύσεις, της ανασφά- λιστης εργασίας, του εθελοντισμού και των voucher. Αυτό βέβαια δε μπορεί να αλλάξει με μια πιο «καλή διαχείριση» από το νέο «αριστερό» πολτικό προσωπικό.
Σαν επέκταση της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, έρχεται και η αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου. Με τις μεταρρυθμί- σεις στο «δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο» διευρύνεται η εισαγω- γή επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια σε εκπαιδευτικό επίπεδο (δίδα- κτρα μεταπτυχιακών, χρηματοδοτήσεις εργαστηριών, ερευνών), αφού έχουν προηγηθεί οι εργολαβίες σε διάφορες υπηρεσίες του πανεπιστημίου (σίτιση, καθα- ριότητα, φύλαξη κλπ). Ενώ το πανεπιστήμιο γίνεται ολοένα και πιο κερδοφόρα επιχείρηση για το κράτος, ταυτόχρονα το κόστος φοίτησης μετακυλίεται όλο και περισσότερο στους φοιτητές, το οποίο αποτελεί βασική αιτία εντατικοποίησης των σπουδών μας. Λόγω οικο- νομικών δυσκολιών που πολλοί αντιμετωπίζουμε, η φοίτηση γίνεται επί πτωμάτων, εφόσον έχεις τη δυνατότητα να καλύψεις το κόστος σπουδών σου. Αυξάνεται έτσι ο ανταγωνισμός και βοηθάει το κράτος να ξεμπερδέψει με τις συλλογικές διεκδικήσεις αφού ο καθένας ασχολείται με το δικό του κόστος φοίτησης.
Η στέγασή μας, καθώς και η μεταφορά μας, η διάθεση βιβλίων, η δωρεάν σίτιση μας κ.α., παραμένουν πράγματα προς υπεράσπιση και διεκδίκηση.Προφανώς, αυτή τη στιγμή, ούτε λόγος για αύξηση έμμεσου μισθού σε μας τους φοιτητές.
Όσον αφορά τη στέγαση, οι υπάρχουσες εστίες δεν καλύπτουν σε καμία περίπτωση τις ανάγκες στέγασης όλων εμάς, που σπουδάζουμε σε διαφορετική πόλη από εκείνη που μένουμε. Στα δικαιολογητικά που πρέπει να καταβάλουμε για να εγκριθεί η διαμονή μας σε φοιτητική εστία, περνάνε από κόσκινο όλα τα οικονομικά μας, παραβλέποντας τον ήδη μει- ωμένο έμμεσο μισθό* μας και το γεγονός ότι η στέγαση είναι και αυτή ένα από τα πράγματα για τα οποία έχουμε πληρώσει ξανά και ξανά μέσω φόρων. Στην Αθήνα λειτουργούν μόλις τέσσερις εστίες(Φοιτητική Εστία Πανεπιστημίου Αθήνας, Φοιτητική Εστία Αθηνών, Νέες Εστίες ΕΜΠ, Παλιές Εστίες ΕΜΠ), στις οποίες μοιράζονατι οι φοιτητές από όλα τα ιδρύματα τις Ατικής. Ενώ οι εστίες στεγάζουν μολίς το 3,5% του συνόλου των φοιτητών και το 7% των φοιτητών που έρχονται από άλλες πόλεις. Υπάρχουν περιπτώσεις κρατικής ενοικίασης σε ξενοδοχεία, σε κάποια από τα οποία κάθε καλοκαίρι, Πάσχα και Χριστούγεννα οι φοιτητές πετιόμαστε έξω από τα δωμάτιά μας, για να τα αξιοποιήσει το ξενοδοχείο στις τουριστικές περιόδους.
Με εξαίρεση κάποια κτίρια στη ΦΕΠΑ και τις ΝΕΕΜΠ, τα οποία βρίσκονται σε σχετικά καλή κατάσταση, τα υπόλοιπα αντιμετωπίζουν πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα σε θέματα συντήρησης. Όσον αφορά τη θέρμανση και το ζεστό νερό, αυτά δεν είναι εξασφαλισμένα ούτε και στα πιο καινούρια κτίρια. Επίσης, μεγάλο κομμάτι φοιτητών δεν έχουμε δικαίωμα να τρώμε στα εστιατόρια των εστιών, όπως για παράδειγμα οι σπουδαστές του ΤΕΙ Αθήνας που μένουν στη Φοιτητική Εστία του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ο εκβιασμός που μπαίνει σε όλους μας είναι ξεκάθαρος. Ή αποδεχόμαστε την κατάσταση ως έχει και πληρώνουμε το κόστος φοίτησής/εκπαίδευσής μας, με την εντατικοποίηση των σπουδών και της ζωής μας, έτσι ώστε να είμαστε μελλοντικά πειθήνιοι, παραγωγικοί και χρήσιμοι εργάτες για τα αφεντικά ή δε σπουδάζουμε. Και δεδομένων των συνθηκών εύκολα λυγίζουμε. Μάλιστα, η διεκδί- κηση στέγης, θα λέγαμε ότι είναι ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια στον αγώνα ενάντια στο κόστος φοίτησης.Όμως, εμείς, αντιλαμβανόμαστε ότι η στέγη πρέπει να αποτελεί μια δομή που θα έχει πρόσβαση ο κάθε φοιτητής, άνεργος, συνταξιούχος, μισθωτός κλπ. Δε ζητάμε παροχές ως μια ξεχωριστή ομάδα – που απαιτεί να έχει προνόμια. Γνωρίζουμε πολύ καλά και αντιλαμβανόμαστε την ταξική θέση μας στο σύστημα, καθώς και πως όλα καλύπτονται από εμάς τους ίδιους (ή από τις τσέπες μας ή έμμεσα με φόρους). Γι’ αυτό αρνούμαστε να πληρώσουμε το κόστος φοιτησής μας είτε μέσω της στέγης είτε μέσω της σίτισης, της μεταφοράς μας κλπ. Προτάσσουμε την επανοικει- οποίηση όσων μας ανήκουν με την εκμετάλλευση των κλειστών εγκαταλελλειμένων χώρων για τη στέγασή μας. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας με αυτοοργανωμένους κοινωνικούς-ταξι- κούς αγώνες.
ΝΑ ΕΠΑΝΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ, ΔΩΡΕΑΝ ΣΤΕΓΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΜΕ ΚΟΣΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ,
ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
* με τον όρο έμμεσο μισθό αναφερόμαστε σε αυτά τα οποία μας προσφέρονται κατά τη διάρκεια των σπουδών μας έναντι ενός μισθού, όπως είναι η δωρεάν σίτιση, η δωρεάν στέγαση και η έκπτωση στις μεταφορές. Με τον μισθό αυ- τόν, τον έμμεσο, καλύπτεται το κόστος της φοίτησής μας. Όταν αυτές οι παροχές μειώνονται ή κόβονται, τότε έχουμε μείωση του έμμεσου μισθού και μετακύλιση του κόστους φοίτησης σε μας.
Συντονισμός Ελευθεριακών & Αυτόνομων Φοιτητικών Σχημάτων
Αθήνας Αυτόνομο Σχήμα ΦΜΣ
Ελευθεριακή Παρέμβαση Φιλοσοφικής
Αυτόνομο Σχήμα ΣΚΣ
Το κείμενο σε pdf